apansız...

zaten hep böyle bir günün akşamında ölünmez mi?
bazen bir cümlelik yargı bile herşeyi özetlemeye yetmez mi?
hani bazen başka birşey söylemeye gerek duymazsın ya...
işte böyle anlarda anlamsızlaşır hayat,
böyle anlarda kötü olursun.
insanlar kaçar, gün kararır, kimseyi bulamazsın
yapayalnız kalırsın apansız...
insanlar gereksiz görünür, insanlar çaresiz...
bir mektup beklersin belki, yahut bir telefon
duymak istediğin bir merhabadır.
hayatın katı kurallarının olmadığı
kimsenin olmadığı bir dünya düşlersin.

Eylem Selen, iki veya dört kasım doksan yedi




Şiirleri benim sesimden dinlemek için tıklayın...