ÖLÜLER KENTİNE İKİ BİLET

Ölüler kentine tek kişilik bilet lütfen!
Diriler kentinde hiç tat yok.

Taze kesilmiş otlardan
ocak ayında ısıtan güneşten başka,
Cıvıldayan kuşlardan
üşütmeyen kış havasından başka
zevk aldığım bir şey daha hatırlamıyorum son aylarda.

Diriler kenti boğuyor beni.

Dost bildiklerim yapamıyor bana
kuşların yaptıkları kadarını.
Bütün gün yürümeli
taze kokusuyla içimi doldurmalıyım çimenlerin.
Başka kimseyle karşılaşmamaya
özen göstermeliymişim..

Diriler kentinde oksijeni tüketiyor insanlar, hızla..

Haketmediğim kadar yalnızım diriler kentinde
Kuşları, ağaçları,
bahar kaçkını güneşi,
taze kesilmiş çimen kokularını saymazsak..
Hakettiğim kadar ne var elimde?!

Kimsecikler görmesin,
duymasın istiyorum sesimi
dokunmasın omuzuma...
Ürpermek istemiyorum artık her dokunuşlarında,
titremek istemiyorum seslerinde
diriler kentinin vurdumduymaz meskeninde..

Ölüler kentinin cazibesi,
gerçekliği sarıyor benliğimi.
Görülmedik tek yer
duyulmadık tek kent orası.
Dönüşü olmayan,
varılamayan da orası..

Aramasınlar
arasalar da bulamasınlar.
Kaybolayım diriler kentinden
onlar kendilerini diri diri yesinler.
Ölüler kentine gelmesinler
tüketsinler mirasımı,
haketmediğim yalnızlığa el sürmesinler!

Ölüler kentine iki kişilik bilet lütfen!
Çünkü yalnızlığım sığmıyor içime, o da benimle geliyor!

Eylem Selen, 08.01.1999, 19:15




Şiirleri benim sesimden dinlemek için tıklayın...